زیبا ترین دیالوگ دنیا اونجاییه که پدر ژپتو به پینوکیو میگه :
پینوکیو ! چوبی بمان . . .
آدم ها سنگی اند . . . دنیایشان قشنگ نیست . . . .
آنقدر برای تو بوده ام که دیگر "من" برایم غریبه است
اینگونه است که وقتی میروی میمیرم . . .
چون نه "تو" را دارم . . . نه "خودم" را . . !